Seuntai kata untuk dimaki.

Selamat dtg lah kepade sume yg sudi menziarahi blog aku nih..tp aku syor kn korang klw yer pon nk melawat blog nih,jgn lah sampai bwk air bunge mawar skali..cam korang mintak sgt aku pegi yer..bwk lah kueh2 ker kupi2 ker baru lah sedap aku nk goreng korang dlm blog aku nih kn..kah3 ! tetibe aku rase nk gelak..pape pon korang bace jek lah slagi ape yg bleh dibace kt blog aku nih yer..enjoy _\m/

Wednesday, June 22, 2016

Kau,Aku,Kita

Bab 4.

-sesuatu-

Beberapa hari lepas kejadian aku lepak ngan pika. Pika pun kena balik Melaka dah. Tuu pun mona bagitau aku. Sempat jugak pika text aku cakap terima kasih sebab teman dia beberapa hari kat sini.

Sehari berlalu...
Dua hari berlalu...
Seminggu berlalu..

Entah kenapa hari ni jadi rindu kat pika. Tapi aku pendam sebab bagi aku pika hanya kawan,tak lebih dari tuu.. Ye pika kawan aku,bukan sape-sape. Hanya kawan..

Tapi perasaan ni..
Jauhhhh...
Tak sama macam kawan.
Rindu ni bukan rindu untuk seorang kawan..


Ape sebenarnya perasaan ni?
Entah..
Aku sendiri tak paham..
Aku rindu gelak ketawa dia..
Gurau dia..
Wajah dia..

Tapi..aku ketepikan semua perasaan tuu..
Sebab aku tau dia ade pakwe..
Ape lah yang nak buat aku menaruh harapan kan?

Aku pun hidup macam biasa walau perasaan baru ni menemani aku tiap masa..
Kadang aku seronok melayan perasaan ni.
Kadang aku sedih.
Tapi sapelah aku kat hati dia.
Aku jugak kawan dia macam kawan-kawan lain..
Kawan biasa..
Ya..mungkin itulah level aku dekat dia..
Tak mungkin dia pun rasa macam yang aku rasa sekarang ni..

Bersambung...